cechy charakteru

См. также в других словарях:

• charakter — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. charaktererze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zespół właściwych danej osobie lub grupie osób cech psychicznych, wyrażających się w typowych, przewidywalnych dla niej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ukryć — Nie da się ukryć «to, o czym jest mowa, jest widoczne, oczywiste lub ogólnie znane»: – Nie wiem, może tym czterem osobom nie odpowiadały pewne moje cechy charakteru, aczkolwiek mnie mój charakter się podoba i nie zamierzam go zmieniać. – Masz… …   Słownik frazeologiczny

• demaskować — ndk IV, demaskowaćkuję, demaskowaćkujesz, demaskowaćkuj, demaskowaćował, demaskowaćowany «odkrywać, ujawniać jakieś szkodliwe, niebezpieczne zjawisko, czyjeś ujemne cechy charakteru; przedstawiać we właściwym świetle czyjeś postępowanie»… …   Słownik języka polskiego

• junactwo — n III, Ms. junactwowie, blm 1. «cechy charakteru właściwe junakowi; dzielność, odwaga, dziarskość, ryzykanctwo, buńczuczność, fanfaronada» 2. «zbiorowo: junacy» …   Słownik języka polskiego

• kompromitować — ndk IV, kompromitowaćtuję, kompromitowaćtujesz, kompromitowaćtuj, kompromitowaćował, kompromitowaćowany 1. «narażać, wystawiać kogoś na wstyd albo śmieszność, szkodzić czyjejś opinii» Kompromitować podwładnego w oczach szefa. Kompromitować… …   Słownik języka polskiego

• kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów …   Słownik języka polskiego

• niesympatyczny — niesympatycznyni «nie będący sympatycznym, budzący nieprzyjemne uczucia; wyrażający czyjąś niechęć, brak sympatii do czegoś lub kogoś; niemiły, antypatyczny» Niesympatyczny kolega, znajomy. Niesympatyczne cechy charakteru. Zrobić na kimś… …   Słownik języka polskiego

• prometejski — prometejskiscy «dotyczący prometeizmu, wyrażający prometeizm» Prometejski poryw, czyn, bunt. Prometejskie dzieło. Prometejskie cierpienia. Prometejskie cechy charakteru. Prometejska postać. Prometejski bohater …   Słownik języka polskiego

• przymiot — m IV, D. u, Ms. przymiotocie; lm M. y zwykle w lm «cechy charakteru, właściwości czegoś, zwłaszcza pozytywne» Miał wiele przymiotów. Zachwalał przymioty swego psa …   Słownik języka polskiego

• psychologia — ż I, DCMs. psychologiagii, blm 1. «nauka zajmująca się powstawaniem i przebiegiem procesów psychicznych, cechami psychicznymi człowieka i regulacją jego stosunków z otoczeniem» Psychologia eksperymentalna. Psychologia wychowawcza. ∆ Psychologia… …   Słownik języka polskiego

• talent — m IV, D. u, Ms. talentncie; lm M. y 1. «niezwykła, nieprzeciętna zdolność twórcza; wybitne uzdolnienie do czegoś» Talent aktorski, literacki, malarski, muzyczny. Niepospolity, wybitny, samorodny, wrodzony talent. Talent do rysunku, do języków, do …   Słownik języka polskiego